Ин пояи сунъиигандум, гарчанде танҳо як осори он, таҷдиди қариб комили ҷаззобияти табиат аст.Шохахои се-гона чун боришоти солхо шодии хосил ва тухми умедро зич мекунанд.Хар донаи гандум пур ва тобнок аст, ки гуё ин тухфаи Модар-Замин бошад ва одамон наметавонанд ба он нарм даст зананд ва хароратро аз табиат хис кунанд.
Ранги он баланд нест, аммо зебоии ором дорад.Ранги зарди тиллои сабук, дар офтоб махсусан гарм ба назар мерасад, ки гӯё офтобро нарм карда, ба ин шохаи гандум пошида мешавад.Хангоме ки насим вазида, охиста-охис-та вазида, гуё пичиррос зада, аз нашъунамо ва хосилгундорй накл мекунад.
Ин як симулятсияи оддии як шохаи гандум аст, аммо он ба ман хаёлоти беохир овард ва ҳаракат кард.Ин на танхо як навъ ороиш, балки як навъ ризку рухи хам мебошад.Њар гоњ, ки хаста шавам, њамеша метавонад ба ман оромиву роњат биёрад, бигзор дар ин дунёи пурѓулољ порае аз хоки поки онњоро пайдо кунам.
Барои зебу зинат додани он на калимахои гулдаст, на шаклхои печидае барои ифодаи он.Факат як шохаи гандум кифоя аст, то ки мо гармй ва зебоиро аз сидки дил хис кунем.Шояд ин қудрати соддагӣ бошад. Содда, бозгашт ба зебоӣ аст, бозгашт ба муносибати ҳақиқӣ аст.Дар олами печида ба мо чунин сода лозим аст, ки чанги нафсро шуста, асли поку зеборо пайдо кунем.
Бисёр вақт мо ҳамеша аз паи он чизҳои зебо ва мураккаб ҳастем, аммо мавҷудияти оддӣ ва зебои атрофи моро нодида мегирем. Дар асл, хушбахтии ҳақиқӣ аксар вақт дар ин чизҳои ба назар оддӣ пинҳон аст.То он даме, ки мо диламонро барои эҳсос кардан, эҳсос кардан мегузорем, мо метавонем зебоии беохирро дар ҳаёт пайдо кунем.
Вақти фиристодан: апрел-02-2024