Гидрангея аз замонҳои қадим рамзи романтика ва зебоӣ буд. Он барои гулҳои зич ҷамъшудааш номгузорӣ шудааст, ки ба гидрангеяи қадимии партофташуда монанданд, ки маънои муттаҳидшавӣ, хушбахтӣ ва шодӣ дорад. Дар офтоби гарми баҳорӣ, гидрангеяҳо рангоранг мешукуфанд, гӯё ин як зиёфати бодиққат оро додашудаи табиат аст, ки одамонро шод мегардонад ва пурғавғоро фаромӯш мекунад.
Бо ҷозибаи беназир ва қулайии худ,шохаи ягонаи гортензияи сунъӣба ҳазорҳо хонавода ворид шудааст. Ин на танҳо таҷдиди зебоии табиат, балки тафсири муосири фарҳанги анъанавӣ низ мебошад, то ки ошиқӣ ва баракати табиат аз замон ва фазо фаротар равад ва ҳар як қалберо, ки орзуи зиндагии беҳтарро дорад, гарм кунад.
Маънои хона на танҳо фазои зиндагӣ, балки бандари рӯҳ низ мебошад. Як шохаи зебои симулятсионӣ аз гортензия метавонад ороиши гармтарин дар ин бандар гардад. Новобаста аз он ки он дар мизи қаҳва дар меҳмонхона, дар тирезаи хоб ё дар рафи китоб дар утоқи корӣ гузошта шудааст, он метавонад бо рангҳои беназири ширин ва ҳолати зебои худ фавран услуб ва фазои тамоми фазо беҳтар гардад.
Сабаби реша давонидани шохаи ягонаи гортензияи сунъӣ дар дилҳои одамон на танҳо аз зебоии беруна ва муфидии он, балки аз аҳамияти фарҳангӣ ва арзиши эмотсионалии он низ вобаста аст. Дар фарҳанги анъанавии Чин, гортензияҳо аксар вақт ҳамчун рамзи муҳаббат ва орзуҳои нек истифода мешаванд. Ва ин шохаи ягонаи сунъии гортензия бо роҳи беназири худ, ин маънои зеборо ба ҳаёти муосир идома хоҳад дод.
Ин ба мо имкон медиҳад, ки шириниҳо ва хушбахтии ҳаётро ҳангоми банд ва хастагӣ эҳсос кунем. Он ба мо имкон медиҳад, ки дар роҳ орзуҳо ва ормонҳоро пайгирӣ кунем, дили аслӣ ва ҷасорати худро фаромӯш накунем; Он ба мо имкон медиҳад, ки аз тамаддуни моддӣ лаззат барем ва дар айни замон бозгашт ба табиат ва нигоҳубини муҳити зистро фаромӯш накунем.
Вақти нашр: 26 сентябри соли 2024