Hirup téh kawas rékaman heubeul nu tombol puteranna dipencet. Hiruk pikuk ti jam salapan nepi ka jam lima, kadaharan gancang anu monoton, jeung sareupna anu teu dibagi – rutinitas sapopoé anu peupeus ieu ngahijikeun gambaran biasa tina kahirupan kalolobaan jalma. Dina mangsa harita anu pinuh ku kahariwang jeung kacapean, kuring salawasna ngarasa aya titik caang anu leungit tina kahirupan kuring, jeung haté kuring pinuh ku kaduhung tina celah antara kahayang kuring pikeun kahirupan anu idéal jeung kanyataan. Kakara nepi ka kuring papanggih jeung kembang matahari tilu huluna, anu mekar dina sikep anu unik, kuring sacara lalaunan ngaratakeun kerutan dina haté kuring sarta manggihan deui cahaya dina kahirupan kuring anu biasa.
Bawa ka imah teras lebetkeun kana botol keramik bodas di sisi ranjang. Sakedapan, sakumna rohangan hurung. Sinar panonpoé munggaran isuk-isuk nyorot ngaliwatan jandela sareng murag kana kelopak kembang. Tilu sirah kembang katingalina sapertos tilu PANONPOÉ alit, ngabengkokkeun cahaya anu haneut sareng ngagurilap. Dina waktos éta, kuring ujug-ujug sadar yén dinten-dinten biasa ogé tiasa gaduh awal anu cemerlang. Kuring sok ngeluh yén kahirupan téh monoton teuing, ngulang rutinitas anu sami unggal dinten, tapi kuring hilap yén salami kuring mendakan ku haté kuring, bakal salawasna aya kaéndahan anu teu disangka-sangka anu ngantosan. Kembang panonpoé ieu sapertos utusan anu dikirim ku kahirupan, nganggo kaunikanana pikeun ngingetkeun kuring yén teu kedah obsessed sareng puisi jarak; kabagjaan alit di payuneun panon urang ogé pantes dihargaan.
Kalayan kembangan anu singget tapi endah, éta parantos nyuntikkeun vitalitas anyar kana kahirupan kuring. Éta ngajantenkeun kuring ngartos yén puisi kahirupan henteu aya di tempat anu jauh sareng teu kahontal, tapi dina unggal momen di payuneun panon urang. Di sababaraha juru kahirupan, bakal salawasna aya kaéndahan anu teu disangka-sangka anu nyageurkeun kaduhung leutik éta sareng nyaangan jalan ka payun.
Waktos posting: 03-Jun-2025