Het leven is als een oude plaat met de herhaalfunctie ingedrukt.De drukte van negen tot vijf, het monotone fastfood en de eenzame schemering – deze gefragmenteerde dagelijkse routines vormen samen het gewone beeld van het leven van de meeste mensen. In die dagen vol angst en uitputting voelde ik altijd dat er een lichtpuntje ontbrak in mijn leven, en mijn hart was gevuld met spijt over de kloof tussen mijn verlangen naar een ideaal leven en de werkelijkheid. Pas toen ik die ene zonnebloem met drie koppen ontmoette, die in een unieke houding bloeide, werden de rimpels in mijn hart in stilte gladgestreken en herontdekte ik het licht in mijn gewone leven.
Neem hem mee naar huis en zet hem in de witte keramische fles naast mijn bed. Meteen wordt de hele kamer verlicht. De eerste zonnestraal van de ochtend scheen door het raam en viel op de bloemblaadjes. De drie bloemhoofdjes leken wel drie kleine zonnetjes, die warm en oogverblindend licht weerkaatsten. Op dat moment besefte ik plotseling dat gewone dagen ook zo'n schitterend begin kunnen hebben. Ik klaagde altijd dat het leven te eentonig was, dat ik elke dag dezelfde routine herhaalde, maar ik zag over het hoofd dat er, zolang ik maar met mijn hart op zoek ging, altijd onverwachte schoonheid te vinden was. Deze zonnebloem is als een boodschapper van het leven, die me met zijn uniekheid eraan herinnert dat ik me niet hoef te verliezen in de poëzie van de verre toekomst; de kleine vreugden die we voor onze ogen zien, zijn het koesteren waard.
Met zijn korte maar schitterende bloei heeft het mijn leven nieuwe vitaliteit gegeven. Het laat me inzien dat de poëzie van het leven niet schuilt in verre en onbereikbare oorden, maar in elk moment dat zich voor onze ogen afspeelt. Ergens in het leven is er altijd onverwachte schoonheid te vinden die kleine spijtgevoelens verzacht en het pad voor ons verlicht.
Geplaatst op: 3 juni 2025