Toen dat paar dubbele arrangementen van dahlia's en gedroogde rozen in de glazen vitrine werd geplaatst.Zelfs het middagzonlicht leek zich aangetrokken te voelen tot dat ineengestrengelde bloembed. Op de twee zilvergrijze metalen ringen verstrengelden de zachte schoonheid van de dahlia's en de intense hitte van de gedroogde rozen zich. Zonder de geur van echte bloemen, maar door de bevroren vorm, werd een gedicht over botsing en versmelting geschreven. De brandplekken van de door de vlammen gekuste rozen, verstrengeld met de talloze bloemblaadjes van de dahlia's, vormden een ontroerender beeld dan woorden ooit zouden kunnen uitdrukken.
De roos was aan de binnenkant van de dubbele ring bevestigd, waardoor een prachtig contrast ontstond met de grote lelies aan de buitenkant. De aanwezigheid van drooggeroosterde rozen gaf deze delicate schoonheid een vurige toets. Wanneer de blik van de narcissen naar de rozen verschuift, voelt het alsof je vanuit de ochtendmist van de lente in het herfstvuur stapt. De twee totaal verschillende sferen ontmoeten elkaar op het doek, maar er is geen sprake van disharmonie.
Hang het naast je bed in de slaapkamer en het wordt onverwacht een bron van visuele troost voor het slapengaan. Het verwelkt niet zoals echte bloemen en hoeft ook niet afgestoft te worden. Toch kan het mensen emoties gemakkelijker raken dan welke decoratie dan ook. Dit paar dubbele ringen fungeert als een stille proloog, die ieders herinneringen uit verschillende hoeken naar boven haalt en ze samenvoegt in het bloembed tot een nieuw verhaal. Het heeft geen felle kleur, maar door de rijke textuur kan iedereen die het ziet er zijn of haar eigen betekenis in vinden.
Het hangt stil en onbeweeglijk aan de muur, maar met de vouwen en brandplekken van de bloemblaadjes vertelt het een hartstochtelijk en betoverend verhaal aan iedereen die voorbijkomt.
Geplaatst op: 17 juli 2025